Мин заманым менән ғорурланам

Мин заманым менән ғорурланам,
Юҡ, был түгел һуҡыр ғорурлыҡ.
Бөтә ҡаршылығы, фажиғәһе
Йөрәгемдә алған урын ныҡ.

Мин үлемде түгел, был тормошто
Һәйкәл итеп ҡойҙом йырыма.
Йөрәгемде аҫыл киләсәктең
Ҡойондорҙом сағыу нурына.

Мин инандым ысын иманына,
Бар моңона бөтә телдәрҙең.
Миңә яҡын, ғәҙел, яҡты, ысын
Татыу ғаиләһе илдәрҙең.

Заманымдың бөтә тауыштарын
Заман улы булып һеңдерҙем.
Ул тауышты бөтә замандарҙың
Һөрәненән өҫкә мендерҙем.

Күҙем күргән һәр нәмәлә күрҙем
Серле йырҙар боҫоп ятҡанын.
Серен астым шулай үҙ-үҙемә,
Матурлыҡты шулай яҡланым.