УТ ХАҠЫНДА ЙЫР

Ниндәй ҡәҙерле һуң был ут миңә!
Тағы шәмде һелкеп ҡарайым.
Дым сайпылған ошо шәм янғанда,
Ҡояшым бар минең, бар айым!..

Сайпылыуы әле һәлмәк кенә –
Тимәк, мин йәшәйем, мин тере!
Был сайпылыу еңеләйгән һайын
Арта бара уның ҡәҙере...

Яҙам-яҙам!.. Хыялланам һаман,
Янам-янам бергә шәм менән.
Көндөҙ атта эйәр ҡырған тәнде
Яҙылдырам ошо йәм менән.

Тик боҙмаһын һис кем был шатлыҡты,
Йырҙарымды сайып түкмәһен,
Ут тирәләй йөрөгән күбәләгем –
Илһам ҡошом осоп китмәһен!

Йөрәгемде, утлы йөрәгемде
Һурып алһам бына күкрәктән,
Бөтә донъя балҡып китер ине
Тик ут йыйған минең йөрәктән!..