Перси Шелли (1792 – 1822)

Перси Шелли
(1792 – 1822)

ОЗИМАНДИЯ
Я встретил путника, он шел из стран далеких
И мне сказал: вдали, где вечность сторожит
Пустыни тишину, среди песков глубоких
Обломок статуи распавшейся лежит.
Из полустертых черт сквозит надменный пламень –
Желанье заставлять весь мир себе служить;
Ваятель опытный вложил в бездушный камень
Те страсти, что могли столетья пережить.
И сохранил слова обломок изваянья:
«Я – Озимандия, я – мощный царь царей!
Взгляните на мои великие деянья,
Владыки всех времен, всех стран и всех морей!»
Кругом нет ничего... Глубокое молчанье...
Пустыня мертвая... И небеса над ней...

МЕЧТЫ В ОДИНОЧЕСТВЕ
Печально гаснут мысли в голове,
Не успевая облачиться в стих,
Истаявший, как месяц в синеве
При свете дня... А сколько было их,
Крупинок жемчуга на звездной тверди!

Перси Шелли
(1792 – 1822)

ОЗИМАНДИЯ
Осратҡанда бер юлсыны алыҫ илдәрҙән,
Һөйләгәйне миңә ни күргәнен сүлдәрҙә.
Имеш, бынан бик алыҫта, эҫе көньяҡта,
Сүлдәр серен һаҡлаған бер һыныҡ һын ята.
Әле булһа яһиллығы сыҡҡан йөҙөнә,
Буйһондормаҡ булып бар донъяны үҙенә,
Оҫта рәссам ҡулы йәнһеҙ ташҡа йән өрөп,
Ажарлығын был заманға ҡуйған еткереп.
Бер ярсыҡта тороп ҡалған һүҙе бар тағы:
«Мин – Озимандия! Мин – батшалар батшаһы!
Хакимдары бар заман һәм илдең, диңгеҙҙең.
Күрегеҙ һеҙ ҡөҙрәтемде, быны мин төҙҙөм!..»
Бер ни ҙә юҡ!.. Тәрән тынлыҡ!.. Үкен-үкенмә, –
Үле сүллек һәм кәфендәй сикһеҙ күк кенә...

ЯҢҒЫҘЛЫҠ ХЫЯЛДАРЫ
Моңһоу ғына һүнә уйҙарым,
Өлгөрмәйсә йырға әйләнеп.
Шулай һүнә айҙың нурҙары,
Яҡтыһына көндөң бәйләнеп...
Күпме ине йондоҙ сәйләнем!..