Генри Лонгфелло (1807 – 1882)

Ғарипов Р.Й. Минең антологиям = Моя антология: тәржемәләр, робағиҙар. – Өфө: Китап, 2022. – 416 бит.

Генри Лонгфелло
(1807 – 1882)

СТРЕЛА И ПЕСНЯ
Я вдаль по ветру стрелу пустил –
Взвилась, умчалась, и след простыл.
И верно: догонит ли взгляд стрелка
Стрелу, улетевшую в облака?

Я вдаль по ветру песню пустил –
Взвилась, умчалась, и след простыл.
И точно: какой уследил бы взгляд
За песней, пущенной наугад?

Я эту стрелу через год нашел
В лесу далеком вонзенной в ствол.
И песню мою после всех разлук
От слова до слова пропел мне друг.



Генри Лонгфелло
(1807 – 1882)

УҠ МЕНӘН ЙЫР
Кереш киреп, зәңгәр күккә уҡ аттым,
Тик уғымды «һә» тигәнсе юғалттым.
Йәш сағыңда уҡ атһаң да, ул уҡҡа
Күҙ эйәрмәй, етә икән болотҡа!

Йыр сығарып, маҡтаным күҙ нурымды,
Тик юғалттым «һә» тигәнсе йырымды.
Йәш сағында кем һуң күрмәй йондоҙон,
Инде хәҙер тороп ҡалдым яңғыҙым.

Йылдар үтте. Эҙләп таптым уғымды
Ботағынан йөҙйәшәр бер олондоң.
Ә йыр эҙләп, күпме тау-таш ҡуптарҙым,
Йыр йөрөгән йөрәгендә дуҫтарҙың.