Александр Блок (1880 – 1921)

Александр Блок
(1880 – 1921)

О, я хочу безумно жить:
Все сущее – увековечить,
Безличное – вочеловечить,
Несбывшееся – воплотить!

Пусть душит жизни сон тяжелый,
Пусть задыхаюсь в этом сне, –
Быть может, юноша веселый
В грядущем скажет обо мне:

Простим угрюмство – разве это
Сокрытый двигатель его?
Он весь – дитя добра и света,
Он весь – свободы торжество!

Превратила все в шутку сначала,
Поняла – принялась укорять,
Головою красивой качала,
Стала слезы платком вытирать.
И, зубами дразня, хохотала,
Неожиданно все позабыв.
Вдруг припомнила все – зарыдала,
Десять шпилек на стол уронив.
Подурнела, пошла, обернулась,
Воротилась, чего-то ждала,
Проклинала, спиной повернулась
И, должно быть, навеки ушла...
Что ж, пора приниматься за дело,
За старинное дело свое.
Неужели и жизнь отшумела,
Отшумела, как платье твое?

Александр Блок
(1880-1921)

Аһ, йәшәгем килә, йәшәгем:
Бар терене килә йыр иткем,
Бар йәнһеҙгә килә йән өргөм,
Булмағанды килә бар иткем!

Ят донъяның мәхшәр был төшө
Быуһа быуһын, әйҙә, алҡымдан, –
Киләсәктә шат бер йәш кеше
Әйтер, бәлки, шағир хаҡында:

Кисерәйек, тиер, гонаһын,
Шулмы, тиер, уны ир итте!
Ул бит – Ер һәм Ҡояш балаһы.
Тантанаһы, тиер, иректең!..

Тәүҙә барыһын ул уйынға алды,
Аңланы һәм – шелтә ташланы,
Матур башын сайҡап, яулыҡ менән
Күҙ йәштәре һөртә башланы.
Һәм, тештәре менән үртәп, көлдө,
Көтмәгәндә барыһын онотоп.
Хәтерләне – һәм үкһеп ебәрҙе,
Өҫтәлемә сәсен туҙғытып.
Төҫө ҡасты: китте, кире килде,
Ниҙер көттө, ярһып йөрәге,
Ҡәһәрләне, кинәт йөҙөн борҙо
Һәм мәңгегә китте, күрәһең...
Ярай, ваҡыт эшкә тотонорға,
Ғәҙәттәге эшкә – көндәге.
Үтте ләме икән шулай ғүмер,
Шаулап киткән кеүек күлдәгең?!

Я – Гамлет. Холодеет кровь,
Когда плетет коварство сети,
И в сердце – первая любовь
Жива – к единственной на свете.
Тебя, Офелию мою,
Увел далеко жизни холод,
И гибну, принц, в родном краю
Клинком отравленным заколот.

Ночь, улица, фонарь, аптека,
Бессмысленный и тусклый свет.
Живи еще хоть четверть века –
Все будет так. Исхода нет.
Умрешь – начнешь опять сначала,
И повторится все, как встарь:
Ночь, ледяная рябь канала,
Аптека, улица, фонарь.

Гамлет – мин ул. Туңа йәнем-тәнем,
Үргән саҡта мәкер ауҙарын.
Донъяла тик тәүге мөхәббәтем
Иретә был боҙлоҡ тауҙарын.
Алыҫтарға һине, Офелиям,
Алып китте тормош һалҡыны.
Тик мин генә бында хәлдән таям,
Йотоп ыулы ҡылыс ялҡынын...

Төнгө урам, фонарь, аптека.
Мәғәнәһеҙ һаран яҡтылыҡ.
Сирек быуат йәшә шулай тағы –
Шулай ҡалыр һаман – бар(ы)һы ныҡ.
Үлеп, тағы баштан башлаһаң да,
Шул уҡ донъя бағыр ни бары:
Шул уҡ боҙло тулҡын каналында,
Төн, аптека, урам фонары...