Ашот Граши (1910 – 1973)

Ашот Граши
(1910 – 1973)

В сад перед зарею вышел я –
К соловью прислушаться тайком.
Ласковые трели соловья
Всюду трепетали ветерком...

Все деревья, полные любви,
Слушали таинственный напев, –
Тонкие зеленые свои
Ушки навострили, замерев...

Невидимку – милого певца
Страстно пожелал я повидать!
Даром лишь искал я без конца,
Он гремел, невидимый, опять!

Будь, поэт, подобен соловью,
Тайным соловьиным голосам, –
Людям песню подари свою,
Незаметным оставайся сам.

Красавицу соседку
Видал во сне я,
Вдвоем в саду весеннем
Гулял я с нею.

Я одарил богато
Мою соседку –
Ей преподнес с поклоном
Сирени ветку.

Истории учебник
Она раскрыла
И бережно подарок
Туда вложила.

Начнет читать к зачету,
Да так и ахнет –
Крестовые походы
Сиренью пахнут!

Не так скупа эпоха
Средневековья!
Глядит соседка в книгу
С такой любовью!

Красавицу соседку
Видал во сне я,
Вдвоем в саду весеннем
Гулял я с нею.

Ашот Граши
(1910 – 1973)

ҺАНДУҒАС
Баҡсаларға сығам таң алдынан
Һандуғастың йырын тыңларға.
Һандуғастың моңло һайрауҙары
Яңғырап китә әллә ҡайҙарға!..

Һағайтышып йәшел ҡолаҡтарын,
Бар ағастар уны тыңлайҙар,
Тыңлайҙар ҙа уға таң ҡалалар,
Серле моңон тыңлап туймайҙар.

Күҙгә күренмәгән таң йырсыһын
Күрмәйенсә күңелем түҙалмай.
Тик тапмайым үҙен ҡыуаҡтарҙан,
Эҙләһәм дә уны күҙ алмай.

Бул һин, йырсы, шул һандуғас һымаҡ,
Һандуғастың һүҙен ал әйҙә,
Кешеләргә – тик йырыңды йырла,
Күренмәй ҙә үҙең ҡал әйҙә.

ЯҘҒЫ БАҠСАЛА
Күршемдәге һылыу ҡыҙ
Төшөмә кереп,
Шулай яҙғы баҡсала
Ҡайттыҡ беҙ йөрөп.

Бүләк иттем күршемә
Сирень сәскәһен.
Бүләгемә һөйөнәм,
Әйҙә еҫкәһен!

Асты ла һылыу күршем
Тарих китабын,
Һаҡ ҡына һалып ҡуйҙы
Сирень ботағын.

Үҙе зачетын уҡый,
Тәрән – һулышы:
Сирень еҫенә сумған
Тәре һуғышы.

Урта быуатты ла ҡыҙ
Ҡыҙыҡ тип тапты –
Шундай мөхәббәт менән
Ҡарай китапты.

Күршемдәге һылыу ҡыҙ
Төшөмә кереп,
Шулай яҙғы баҡсала
Ҡайттыҡ беҙ йөрөп...