Сильва Капутикян (1919 – 2006)

Сильва Капутикян
(1919 – 2006)

СЧАСТЬЕ
Счастье!
Было ты всегда от века
Вечным тяготеньем человека...
Счастье!
Окропленное слезами,
Было бы от древности глубокой,

Как звезда – всегда перед глазами,
Как звезда – всегда в дали далекой...
Если же спуститься ты пыталось,
Падало звездой
И рассыпалось.
Счастье!
Приходи по новым вехам.
Счастье!
Появись пред человеком
Не звездой, вдали дрожащей немо,
Не звездой, вдруг падающей с неба
На земле, теряющей свой свет,
Нет, не оставив никого в обиде,
Ты спустись по заданной орбите
С точностью космических ракет!

Сильва Капутикян
(1919 – 2006)

БӘХЕТ ЙОНДОҘО
Бәхет! Һин бит ғүмер-ғүмергә
Кеше хыялында гел бергә!..
Һинең менән борон-борондан,
Ҡойонорға теләп нурыңда,
Кеше һәр саҡ илап һөйләшкән,
Сыланғанһың шуға гел йәшкә...

Балҡының һин мәңге, нур һымаҡ,
Күҙ алдында, ләкин – бик йыраҡ,
Төшөр булһаң, ҡапыл атылдың,
Төшөп етмәй тик һин ватылдың...
Кеше һинһеҙ күпме өшөгән,
Тик яңыса кил һин кешегә.

Йондоҙ булып күктән атылма,
Берәүҙәргә эҙһеҙ юғалып,
Йондоҙ булып телһеҙ балҡыма,
Кил һин беҙгә яңы юл һалып:
Һыҙған юлға ҡарап иң әүәл,
Ғаләм карабындай, кил теүәл!..