ӨНДӘШМӘҮ

Ни бар һинең өндәшмәүеңдән дә
Мәғәнәһеҙерәк, вағыраҡ?..
Әйтер һүҙҙе ярып әйтер инем,
Тик көтөргә булам аҙыраҡ.

Ауыр уйҙар башты иҙгәндә лә,
Тик атымды ғына ҡыуамын.
Өйҙә ҡайғым көтөп торғанда ла
Мин ниңәлер ҡайтам ҡыуанып...

Ә һин өндәшмәйһең – байлығың шул,
Шунда һинең бөтә ныҡлығың...
Мин бөгөндән һиңә ҡайтмаҫ инем,
Үкендерер иртән юҡлығың...

Һөйәм бит мин! һөйәм сабыр, ауыр
Һөйөү менән, өҙмәй өмөттө, –
Һүҙе лә бар миндә һандуғастың,
Күҙе лә бар миндә бөркөттөң.