ҠАУЫШЫУ

Боҙло төндәй мәмерйәнән сыҡтым,
Күҙ сағылды сағыу ҡояшҡа.
Йәш япраҡтың йәшкелт томанында
Ер менән күк килеп тоташҡан.

Ҡая таштай ҡатып ҡарап торам
Тауға менеп килгән ҡайынға.
Шул аҡ ҡайын үҫкән ҡыразда бит
Еләк йыйған эҙең ҡайылған.

Эҙҙәреңде юллап килеп сыҡтым
Балалығың ҡалған ереңә.
Үҙең булмаһаң да, бынау ҡайын
Үҙең ҡайтҡан төҫлө күренә...

Бәй, ни булды? Әллә күҙем алдай?
Юҡ, алдамай – үҙең күрендең!
Әллә, килгәнемде тойоп, минән
Көнләнеңме тыуған ереңде?

Йәнгә яҡын был ер, йәннәт бит бер –
Әллә һинән, әллә ҡояштан?
Ниндәй иҫерткес был йәшел томан,
Ер менән күк килеп ҡауышҡан!..