УМАРТАСЫ

Ары торһон диңгеҙ, курорттарың,
Карауатың үҙе ял йорто!
Көн дә килә һиңә яҡташтарың!..
Бына Фәсҡи (ҡарай бал ҡортон)
Һөйләй миңә баштан үткәндәрен,
Үҙән буйҙарының үткәнен,
Батырҙарын уның, матурҙарын,
Беренсе ҡат нисек үпкәнен...

Таныш тарих, тик тыңлайым үҙен:
— Ауыҙ ит, – тим, – балыҡ һурпаһын.
Аҙаҡ ҡуйы итеп сәй яһайым,
Сәйһеҙ ни ул табын уртаһы?..

Төшлөктәге ҡояш тәнде өтә,
Тик еләҫ ел тәнде иркәләй.
Еҫе аңҡый ҡайын еләгенең,
Яр аҫтында сабаҡ сирткәләй...

Умартасы мине утарына
Яңы бал ашарға саҡыра:
— Теләһәң, – ти, – үҙем килеп алам,
Ана унда минең ат тора.

Быйыл бал мул, сәскәләр күп,
Матур килде быйыл бал яҙы.
Тик, ниңәлер бына көн боҙолоп,
Етмәй торҙо бер аҙ аяҙы...

Ә шулай ҙа урман йәмле бит, әй,
Уҡый белһәң уның китабын?..
Бөтә һөйләгәнде, – ти ул аҙаҡ, –
Яҙып ҡуйма кабы һин тағы!..

Ярай, мин китәйем, әтеү атты
Бик күгәүен талап йонсота...
Умартасым китте утарына,
Мин оҙатып ҡалдым асыҡта.

Был тарихта артыҡ бер ни ҙә юҡ,
Яңы донъя ла юҡ асаһы.
Тик бар бында бал ҡортоноң
Сәскәләрҙән йыйған мансаһы.

Кешеләрем, минең кешеләрем,
Ниндәй ҡәҙерле, тим, һөйкөмлө!
Килегеҙ һеҙ миңә, килегеҙ гел,
Мин бит һеҙгә сабый хөкөмлө.

Килегеҙ тик асыҡ күңел менән,
Яҡшы ниәт менән килегеҙ.
Байлығым – һеҙ! Күңел елкәнемде
Илтә һеҙҙең яҙмыш елегеҙ...