ГӘРӘБӘ

Ниндәй мөғжизә һуң был гәрәбә!..
Күрҙем унда мин бер серәкәй.
Бынан бик күп, мең-мең йылдар элек,
Бер ниндәй ҙә оло сер әйтмәй,
Тик сайырға сумып ҡалған да ул
Килеп еткән беҙҙең заманға...
Мин көнләштем хатта шул мәхлүктән,
Ул мәңгегә тороп ҡалғанға.
Эйе, мин – мәңгелек, тигәндәй ул,
Өлөшөнә төшкәс йәрәбә.
Серәкәйҙе түгел, йөрәккәйҙе
Һаҡлап ҡалһа икән гәрәбә!..