ШЫРШЫЛАР ШАТЛЫҒЫ

Һөйгән ҡыҙын күргән кеүек ҡайта,
Арыһа ла егет эшенән.
Эстән генә уға һөйөнәм дә,
Көнләшәм дә ошо кешенән.

Ылыҫ еҫе аңҡый кейеменән,
Ҡыҫҡа, ҡулы ҡулға йәбешә:
Көнө буйы күпме бағанаға
Бер менә лә ул бит бер төшә!

Тимер ырғаҡ кейеп аяғына,
Менеп китә, йылғыр тейендәй.
Күп тә үтмәй, шыршы ҡолағында
Аҡыҡ алҡа көнгә емелдәй.

Һырғый был шыршылар, көйәнтәләп
Һыу ташыған уңған килендәй,
Иңдәренә ҡорос сымдар аҫып,
Ут ташыйҙар көн-төн илемдә.

Ут ҡынамы? Бит киләсәк килә,
Ҡустым, һинең һуҙған сымыңдан!
Шул шатлыҡтан, ахыры, шыршыларҙың
Сайырлы күҙ йәше йымылдай?..