КӘҢӘШ

Һөймә, дуҫҡай, үҙен һөйгәнде һин,
Хәтерләмәҫ хатта исемеңде,
Тарһыныр ул һинең шатлығыңа,
Боҙға һалма утлы хисеңде.

Бөтә һүҙҙәреңә – һаңғырау ул,
Күңелеңде күрмәҫ – күҙһеҙ ул,
Йөрәгеңде асма, серҙәр сисеп –
Йөрәге туң, йылы һүҙһеҙ ул.

Тик бер үҙен һөйгән – иң буш кеше
Һөйә беләме һуң атлығып?
Кеше өсөн һөйөнмәгән йәндең
Ҙур буламы инде шатлығы?!