Инәй, һиңә бер яңы өй һалһам

Инәй, һиңә бер яңы өй һалһам,
Үҙең теләгәнсә торорға,
Ҡош-ҡорттарың менән кәңәшләшеп,
Бергә-бергә донъя ҡорорға,
Ғәйепләмә мине, таш бәғер тип,
Бала күңеле, тип, далала...
Миңә бары һинең ояң кәрәк,
Толҡа тапмай йәнем ҡалала.
Йәнем бары һинең күҙҙәреңдә,
Һинең һүҙҙәреңдә, инәйем.
Бөтә моңом – тыуған ерҙәремдә,
Башҡаса мин йәшәй белмәйем.
Балыҡ тотҡом, бесән сапҡым килә,
Һөт эсәһем килә ҡулыңдан.
Мин ауылдың йәмен-тәмен беләм,
Бер бүләк ал, инәй, улыңдан!