МИЛӘШ-КӘЛӘШ

Баҫымсаҡ көҙ тәрән уйға сумған,
Һағыш менән тулған уйҙары.
Һағыштары, һары ҡарғыш һымаҡ,
Ялмап алған урман буйҙарын.

Хатта имән, ғорур йәнле имән,
Башын эйгән – уйы ауырға.
Ни ҡалған һуң баҡыр йәштәренә
Ал ямғырҙар булып яуырға?

Әллә инде утлы ҡуҙы менән
Яндырамы уны миләше?
Ә бит тоғро аҡ ҡайыны барҙа,
Булмаҫ миләш уның кәләше!

Эй, йәш миләш, утлы күҙ йәш-тәлгәш,
Ниңә шулай көҙләп балҡының?
Ҡалһын, ҡалһын үҙ усында ғына
Тик берәүгә изге ялҡының!..