ХӨКӨМ

Хөкөм итмә улай үҙ-үҙеңде,
Былай ҙа бит яҙмыш аяуһыҙ.
Яҙғы сауҡалыҡтай күңелең яҡты,
Ҡайын туҙындай саф, буяуһыҙ.

Ул таң өсөн бары мин ғәйепле,
Мин бәхетле ул таң килгәнгә.
Ғүмер буйы ошо таңды көттөм,
Һөйөүемдән яҙмыш көлгәнгә.

Түҙгән йөрәк кенә шулай ярһый,
Йәшәй алмай мәңге бәй-епле.
Ауыҙлығын сәйнәп өҙгән өсөн
Аҫау ҙамы инде ғәйепле?!