ПУШКИН

Дантес ҡулы менән атты батша
Быуаттарҙың бөйөк йырсыһын.
Тик быуаттар ҡеүәтләне генә,
Ҡеүәтләне көмөш йыр сыңын.

Ә бер әҙәм һаман шиғыр һөймәй,
Маҙаһыҙлай уны йыр сыңы.
Әгәр ҡулдарынан килһә, ул да,
Улда атыр ине йырсыны!..

Имеш, шиғыр заманаһы үтте,
Уҡый уны бары балалар...
Ә ололар космос осоронда
Шиғырһыҙ ҙа йәшәй алалар.

Шул шиғырһыҙ һөйрәлгәнгәлер ҙә
Күңеле бит уның көм(ө)рө:
Ул юрарға хатта өлгөрмәне,
Ер улының шиғри ғүмере

Алып китте йырҙы йондоҙҙарға,
Ҡаршы алды йыһан Пушкинды,
Ҡаршы алды ла ул, әйтте уға:
— Әйҙә түрҙән, шағир, хуш килдең!..

Эйе, беҙ балалар, ер улдары,
Күтәрәбеҙ йырҙы күктәргә.
Бит кешене тәүҙә йондоҙҙарға
Ҡанатлы йыр – хыял күтәргән!