Күҙ алдымдан китмәҫ күҙҙәрең

Күҙ алдымдан китмәҫ күҙҙәрең,
Онотолһа ла әйткән һүҙҙәрең.

Ҡарап туймайым ул нурҙарға –
Әллә ниндәй ялҡын уларҙа!

Оҡшамаған ҡара төнгә лә,
Оҡшамаған зәңгәр күлгә лә, –

Һоро күҙҙәр!.. Шундай ябайҙар,
Улар шундай наҙлы ҡарайҙар.

Бала күҙҙәренең сафлығы,
Тормошомдоң бөтә шатлығы,

Ҙур ҡояштың барлыҡ яҡтыһы,
Уйҙарымдың иң-иң татлыһы –

Әйтерһең дә, һыйған уларға,
Миңә бик-бик иркен һуларға!

Онотолһа ла әйткән һүҙҙәрең,
Күҙ алдымдан китмәҫ күҙҙәрең.