ТӘҮГЕ ҺӨЙӨҮ

Зәңгәр яҙҙың тәүге күкрәүендәй,
Күкрәнең дә йәшлек күгемдә,
Йылы ямғырҙан һуң балҡып сыҡҡан
Йәйғор булып ҡалдың күңелдә.

Тик был яҡты, иң саф йәйғор нуры
Таянманы ике йылғаға:
Миңә һин бер серле әкиәт тә,
Моңло йыр ҙа кеүек йырларға.

Мин аҡылдан яҙып һөйҙөм һине,
Һөйә алмам шулай ғүмерҙә –
Көс ташыуҙан ҡулдарыма минең
Эш етмәҫтәй ине был ерҙә!..

Бәлки, мәңге юҡһынырмын һине,
Бәлки, башҡа берәү тиң булыр?..
Ә шулай ҙа һинең яҡты исемең
Йөрәгемдә утлы миң булыр.