Бала саҡтың сәмле уйыны

Бала саҡтың сәмле уйыны
Асмаһа ла инде ҡуйынын,
Ғүмер буйы сәмле шул уйын
Туйлап килә миңә үҙ туйын.
Бирмәм генә тигән еремдән,
Тороп ҡалдым һөйгән йәремдән,
Кем уйлаһын яңғыҙ ҡалырын?
Алырымҡош алды алырын.
Бирмәм тигән инем баламды,
Дошмандарға уға дуҫ инде,
Кем уйлаһын яңғыҙ ҡалырын?
Алырымҡош алды алырын.
Алырымҡош менән Бирмәмҡош
Икән дәһә, ай-һай, был тормош.
Ни ҡалдырҙың миңә, йә инде,
Тик бирмәнем һиңә йәнемде!
Иң башта
Тартып алды бала сағымды,
Йыланынан уның сағылды.
Тик бирмәнем уның сафлығын,
Күңел күктәремдә
Яҙғы йәйғор булып сағылды.
Яҙмам тигән инем атайҙан,
Яуға китте атам Алтайҙан.
Алырымҡош алды атамды,
Алалманы ләкин Ватанды.
Бирмәм тигән инем баламды,
Алырымҡош алды баламды.
Һин алырһың бер көн әсәмде,
Ағыуларһың күңел кәсәмде,
Алырымҡош, мәңге көсәндең, –
Тик бирмәм мин телен сәсәндең!