ЮҒАЛҒАН ЭҘҘӘР

Ниндәй көлкө хәҙер – хәтерләһәм
Балалыҡты, ғәмһеҙ ул саҡты!
Уйнай инек атай-әсәй булып,
Бала итеп йәнһеҙ ҡурсаҡты!

Бер ни белмәй тормош тураһында,
Гөрләштек беҙ көндәр буйына.
Уйнап туйғас, ҡайсаҡ йоҡламаныҡ
Әкиәтле төндәр буйына.

Иртән тағы ҡояш көлдө беҙгә,
Иркәләндек наҙлы нурҙарҙан.
Йылы ямғыр үткәс, ялан аяҡ
Йүгерештек батҡаҡ юлдарҙан.

Кескәй генә эҙҙәр ҡалды арттан,
Ә һуңынан – улар юғалды...
Мин ат эсергәндә, һыуға төшһәң,
Ниңәлер һин ҡастың, оялдың...

Ниндәй еңел булған ул саҡ миңә
Һинең менән бергә булыуы!
Тормош хәҙер үҙе килеп баҫҡас,
Юғалттым мин һине, һылыуым!..