ЧИО-ЧИО-САН

Диңгеҙ шәфәғе Откеға

В сердце у каждого человека,
Если только вправду
Он человек,
Стонет тайный узник –
Глухая тоска!
Такубоку

Бында барыһы ҡомға ҡоролған, тип
Уйлай инем әле ул юҡта.
Уйлай инем, ҡомға ҡоролған, тип,
Мөхәббәт тә бында, дуҫлыҡ та.
Шундай ҡатын-ҡыҙҙар ҙа бар:
Кейенһә лә, улар яланғас,
Яланғас та – нурға кейенгәндәй,
Күңелдәре нурҙан яралғас!..
Бер нәмә лә осраҡлы түгел,
Үҙең осраҡлы булмаһаң.
Һәр кешенең йөрәгендә йәшәй
Сафлыҡ ҡошо булып ул илһам.
Һәр кешенең йөрәгендә йәшәй
Тотҡон булып ошо бер ҡошо.
Ул ҡош – һәр саҡ, һәр саҡ ирек һөйгән
Мөхәббәт һәм сафлыҡ һағышы.
Тотҡон бер ҡош йәшәй бикләнеп,
Тик ул үҙен азат итеүсегә
Ҡарай хатта башта шикләнеп.
Тик ниндәйҙер бер һүҙ генә,
Бер һүҙ генә етмәй бәйләргә.
Үҙең барҙа һүҙең табылыр ул,
Тик тартынма уны әйтергә...
Юҡтан ғына һүҙҙән һүҙ сығып,
Шундай туған булып сыға күңелдәр,
Ә һуңынан хатта йылдар, юлдар
Айырырлыҡ һеҙҙе түгелдәр.
Бына әйттем мин дә бер һүҙемде
Диңгеҙ буйлап барған бер ҡыҙға.
Ул да сыҡҡан икән, минең кеүек,
Оҙатырға диңгеҙ шәфәғен.
(Оҡшап тора ҡаҙаҡ-ҡырғыҙға.)
Баҡһаң, ул ҡыҙ алыҫ Чукотканан
Гәрәбәле диңгеҙ ярына
Ялға килеп, инде ҡайтыр өсөн
Бөгөн таңда юлға ярһына.
Ә күҙҙәре мөлдөрәмә тулы –
Болан балаһының күҙҙәре!..
Тәбиғәттең ҡырағай бер күркен
Нурҙар итеп йыйған үҙҙәре.
Иң һуңғы шәфәҡ булды был,
Ниңә булмаған һуң тәүгеһе?
Ниңә бер ай элек әйтелмәгән
Ябайҙарҙан-ябай тәүге һүҙ?
Йөрәгең бит үҙе диңгеҙ төҫлө
Шәфәҡ батҡан диңгеҙ ярында.
Пуччиниҙың Чио-Чио-Саны
Ҡалдырған моң, гүйә, бар унда!
Илтер ҙә бит, илтер ине беҙҙе
Был шәфҡәтле шәфәҡ диңгеҙе.
Илтер ҙә илтер етәкләп,
Сиктәренә диңгеҙҙең
Шәфҡәтле шәфәҡ һеҙҙе!
Ҡурҡмағыҙ шәфәҡ ҡаршыларға,
һис юғында,
Ғүмер буйы хәтерләргә
Шәфҡәтле шәфәҡ ҡалыр.